Een tragisch zeilongeval waarbij men belangrijke lessen kan uittrekken .
Dit is een samenvatting. Het volledig verhaal is te lezen op de link onderaan.Op 2 mei 2022 plannen een Duits koppel, eigenaars van het zeiljacht Escape, een CNB66 om hun zeiljacht over te varen van Bermuda naar Halifax (Nova Scotia). - ongeveer 900 zeemijlen . Om dit te realiseren hebben ze extra bemanning nodig en plaatsen een advertentie op een bemanningswebsite.
De verkozen bemanning bestond uit twee Amerikanen. Eén met een USCG-vaarbewijs en een tweede met 15 jaar ervaring.
De tocht naar Nova Scotia (Canadese provincie) zou vier à vijf dagen duren.
Ze zijn in contact met een weerrouter en na de passage van de storm Alex was er een smal weervenster.
Oorspronkelijk was er het plan om een paar dagen samen te zeilen om de nieuwe bemanning vertrouwd te maken met het schip vooraleer de oversteek te maken , maar door het slechte weer is dat niet gebeurd.
De schipper / eigenaar gaf een wel uitgebreide safety briefing aan de nieuwe bemanning.
Het 66-voet zeiljacht is een snelle boot met performance-zeilen, carbon mast en carbon giek met rolzeil in de giek.
De eerste 24 uur verlopen zonder incidenten met 15 knopen ruime wind. Voor de veiligheid was er een bulletalie aan de giek geplaatst.
Met de toenemende wind besloot de schipper/eigenaar een reef te steken. Elke bemanningslid kreeg een specifieke taak, de vrouw van de schipper stond aan de grootschoot en de schipper controleerde het grootzeil.
Een paar uur later begon het te regenen en te donderen en werd er besloten om een tweede reef te plaatsen, zonder verder incidenten.
Volgende dagen waren rustig en ze voeren terug op vol grootzeil .
Op 11 juni rond 22h00 begon de wind toe te nemen naar 25 knopen met stoten tot 30 knopen. Er werd één reef gestoken zonder problemen, maar rond middernacht nam de wind toe naar 30-35 knopen (met pieken van 40) met 6m golven. Ze voeren ruime wind en hadden veel moeite om de boot onder controle te houden.
Schipper beslist om een tweede reef te steken, start de motor en iedereen ging naar zijn specifieke taken en plaatsen. De golven waren nu 8m hoog.
De vrouw stond in voor de grootschoot en door in de wind te varen begon de giek gevaarlijk over en weer te vliegen door de golven. De schipper, die bezig was met het reven van de Genua, riep nog naar zijn vrouw om de grootschoot aan te halen, maar ze werd geslagen door de rondvliegende grootschoot en gekatapulteerd in de cockpit tegen de rand van een zetel.
De schipper liet alles vallen om onmiddellijk zijn vrouw te gaan helpen en werd ook, door de nog steeds rondvliegende grootschoot, geraakt juist onder zijn knie, waardoor een open beenbreuk werd veroorzaakt.
Door de kracht was nu ook de grootschoot losgerukt en was de giek volledig los.
De overgebleven bemanning diende de eerste zorgen toe aan het Duits koppel, maakte een distress call op de VHF en activeerde EPIRB. De schipper, die nog steeds bij bewustzijn was, maakte contact met kustwacht via een satelliettelefoon met verzoek van een dringende medische evacuatie.
Ondertussen bleef het stormen en de zeilboot was nu volledig buiten controle, met rondvliegend grootzeil en genua.
De giek vloog herhaaldelijk met groot geweld tegen de verstaging met alle risico’s vandien. Het meest ervaren bemanningslid kreeg de boot gedeeltelijk onder controle door op motor te gaan met ruime wind en de giek zo goed als mogelijk onder controle te houden.
De zeilboot was 400 mijl van het dichtsbijzijnde land en buiten bereik van de reddingsdiensten.
Door toeval was er een militair oorlogsschip ongeveer halverwege tussen het land en het zeilschip in nood. Het militair schip had jetfuel aan boord en de kustwacht besloot om het te gebruiken als tussenlanding om de helikopter bij te tanken op de weg terug.
Rond 02h00 viel de wind naar 15 knopen en kon een van de bemanningsleden de zeilen (gedeeltelijk) onder controle te krijgen en verder te motoren. Een klein succes dat helaas niet lang duurde, want één van de genua schoten was in het water gevallen en in de schroef geraakt waardoor de motor stilviel .
De kustwacht had ook een C130 ter plaatse gestuurd om de situatie in te schatten en te communiceren tussen de zeilboot en de helikopter.
De helikopter was ter plaatse om 06h30 en evacueerde de gekwetste schipper en zijn echtgenote.
De twee bemanningsleden besloten aan boord te blijven en de zeilboot te varen naar het militair oorlogschip. Ze bleven in contact met de Amerikaanse kustwacht en rond 15h45 werden ze geïnformeerd dat beide personen het niet gehaald hebben.
De bemanningsleden stapten over naar het oorlogsschip en de zeilboot werd aan haar lot overgelaten. De boot werd later drijvend teruggevonden en naar Novia Scotia gesleept.
Welke lessen kan men leren uit deze tragedie ?
- De kapitein-eigenaar was de enige die wist hoe het grootzeil te hijsen en te strijken.
- Knoppen, schakelaars en piano waren niet gelabeld .
- Boordinstrumenten stonden in het Duits wat voor de Amerikaanse bemanning een hindernis was .
- Op de meest kritische momenten spraken de eigenaar en zijn echtgenote in het Duits.
- ’s Nachts worden alle handelingen moeilijker en gevaarlijker. (Zie mijn tips om de oceaan over steken.)
- In een storm wordt alles dubbel zo moeilijk en gevaarlijk door o.a het probleem om te communiceren met elkaar , de stabiliteit van het schip , druk op de schoten en vallen , stress op de bemanning , het verplaatsen aan boord , de bediening van de piano & winches enz .
- Het schip met kop in de wind varen bij kalm weer is oké, maar met 3 à 4 m golven gaat de boot stampen, slaan, rollen en beweegt de giek met ongelooflijk veel kracht over en weer.
- Als men zich buiten het bereik van de reddingsdiensten begeeft, mag men geen enkel risico nemen en moet men driedubbel voorzichtig zijn .
Lees ook Mijn tips voor een oceaantocht
Link naar de bron van het verhaal : Blue water sailing
Commentaar of vragen hierover mail ons op nautinstruct@gmail.com
